Nu de Taliban de macht in Afghanistan opnieuw heeft overgenomen, vrezen veel vrouwen voor de toekomst. Die angst is terecht. Daar waar de Taliban al gebieden had veroverd was er sprake van willekeurig geweld tegen burgers. Mensen worden weggejaagd, steeds meer scholen gaan dicht, vrouwen worden geweerd uit het publieke leven. Vrouwen en mannen worden zelfs gestenigd.
Ondanks dat vele organisaties erop aandrongen om met name in de onderhandelingen aandacht te vragen voor vrouwenrechten, werden vrouwen geweerd aan de onderhandelingstafel en zijn hun rechten nooit serieus genomen.
De situatie van Afghaanse vrouwen is nooit rooskleurig geweest, maar de rechten die in de afgelopen 20 jaar moeizaam waren opgebouwd, zullen onder dit regime in korte tijd te niet worden gedaan.
Als gevolg van de oprukkende Taliban zijn bovendien het afgelopen jaar naar schatting 400.000 mensen hun huis ontvlucht of kwijtgeraakt. Deze aantallen komen bovenop de 2,9 miljoen Afghanen die aan het eind van 2020 al ontheemd waren. 80% van hen zijn vrouwen en kinderen.
Iraanse vrouwen uit onze gemeente trokken in navolging van vele vrouwen over de wereld aan de alarmbel en vroegen terecht om een engagement. Hoewel Afghanistan voornamelijk soenitisch en Iran sjiitisch is, zijn het buurlanden, spreken elkaars taal. De vrouwen zien dat de vrouwenrechten ook in Iran onder druk staan. De Iraanse regering zal positie moeten kiezen ten aanzien van de taliban. Gevreesd wordt dat deze eerder prioriteit geven aan economische en politieke belangen dan aan de belangen van vrouwen. Ze voelen daarom een enorme solidariteit die de grenzen van religie en landen overstijgt.
We moeten echter ook eerlijk zijn. Afghanistan is niet alleen slachtoffer van de Taliban maar eveneens van de geweldige machtsontplooiing van de VS en het Westen tegen de terreur, en omwille van de eigen economisch (olievoorraden) en geopolitiek (indirect tegen Iran) een oorlog startte en deze rechtvaardigden om vrouwen en minderheden te redden. De Amerikaanse oorlog heeft zo’n 171.000 mensen het leven gekost, waaronder bijna vijftigduizend burgers, voor een aanzienlijk deel vrouwen en kinderen. Samen met de gewonden minstens een half miljoen mensen, voor het overgrote deel Afghanen. Alle omgekomen en gewonde strijders hadden moeders, de meesten zusters en vrouwen. Het Afghaanse sociale systeem vangt weduwen en vrouwen van gehandicapte mannen zo veel mogelijk in de familie op, maar niet altijd, getuige het forse aantal bedelende vrouwen en kinderen. De psychisch-sociale gevolgen van de oorlog drukken in het bijzonder op vrouwen. Zij betalen dus vooral de prijs van het falend internationaal beleid.
Engagement
Daarom zal er op 22 augustus in de dienst aandacht geschonken worden aan de Afghaanse vrouwen en hun families.
U kunt op verschillende manieren meedoen. Waarbij de zelfbeschikking van vrouwen in Afghanistan voorop staat.
1. Teken de petitie die wij samen met de Vrouwenraad hebben opgesteld.
2. Neem een foto waarin je je solidariteit uitdrukt met de vrouwen in Afghanistan. Hier vind je enkele voorbeelden van slogans.
3. Doneer aan organisaties die de werken aan de rechten van vrouwen in Afghanistan:
Moeders voor Vrede: zet zich in voor vrouwenrechten en probeert toekomstperspectieven te bieden aan vrouwen die slachtoffer zijn van conflict en geweld. In 2002 ging Moeders voor Vrede aan de slag in Afghanistan, een land dat verscheurd was door oorlog en waar vrouwenrechten bijna onbestaande waren.
Vrouwen voor Afghaanse vrouwen: deze non-profitorganisatie strijdt al 20 jaar voor de rechten van Afghaanse vrouwen. Tegenwoordig proberen ze de vrouwenrechtenactivisten met wie ze in het hele land samenwerken in extreem gevaarlijke omstandigheden, te helpen. Om hun kritische werk te ondersteunen, kunt u eveneens een donatie regelen.
CARE: een van ’s werelds grootste humanitaire hulporganisaties kent een lange geschiedenis in hulpverlening aan mensen in Afghanistan. De afgelopen weken is de vraag naar noodhulp enorm toegenomen, omdat veel gezinnen voor de taliban gevlucht zijn. U kunt ook het werk van CARE in Afghanistan steunen met een donatie.
Speciale aandacht ook voor Shamsia Hassani
geboren in april 1988, is de eerste vrouwelijke graffitikunstenaar van Afghanistan. Door haar kunstwerken portretteert Shamsia Afghaanse vrouwen in een door mannen gedomineerde samenleving.
Haar kunst geeft Afghaanse vrouwen een ander gezicht, een gezicht met kracht, ambities, en de bereidheid om doelen te bereiken. Het vrouwelijk karakter dat in haar kunstwerken wordt gebruikt, portretteert een mens die trots en luidruchtig is, en positieve veranderingen in het leven van mensen kan brengen. Tijdens het laatste decennium van het naoorlogse tijdperk in Afghanistan, hebben de werken van Shamsia een enorme golf van kleur en waardering gebracht voor alle vrouwen in het land.
Haar kunstwerken hebben duizenden vrouwen over de hele wereld geïnspireerd en hebben nieuwe hoop gegeven aan Afghaanse vrouwelijke kunstenaars in het land. Ze heeft honderden Afghanen gemotiveerd om hun creativiteit in te brengen door middel van haar graffiti festival, kunstlessen, en tentoonstellingen in verschillende landen over de hele wereld.
Haar graffiti is verwerkt in het lied ‘Lege Stad’.